3.3.8 Kan het model opwaaiend stof van een oppervlaktebron modelleren? Houdt het model dan ook rekening met depositie van stof?

De belangrijkste onzekerheidsfactor bij het berekenen van de verspreiding van opwaaiend stof van een oppervlaktebron is het bepalen van de emissiesterkte. Deze wordt niet door het NNM berekend.

Bij de verspreiding van stof spelen depositie en (voor grovere deeltjes) pluimdaling een rol. Het NNM houdt wel rekening met depositie. Vanwege de pluimdaling is het NNM minder geschikt voor het berekenen van de verspreiding van stof waarvan meer dan 10% (gewichtsfractie) van de deeltjes groter is dan 25 µm. In het hoofdstuk ‘pluimstijging’ wordt hier nader op ingegaan. Alhoewel de emissie van verwaaiend stof sterk afhangt van de windsnelheid (ruwweg met de derde macht van de windsnelheid) wordt de emissie van dit soort bronnen in praktijk als constant verondersteld. Bij de interpretatie van de resultaten dient men rekening te houden met een grotere onzekerheid.