Wateroverlast

Door extremere neerslagintensiteiten en grotere neerslaghoeveelheden door de klimaatverandering, neemt de kans op wateroverlast toe. Het thema wateroverlast is opgepakt in het Nationaal Bestuursakkoord Water (NBW) van 2003,  het NBW Actueel van 2008 en in het 2011 ondertekende Bestuursakkoord Water (BAW). Ook het Deltaprogramma ziet op het zoveel mogelijk voorkomen van wateroverlast.

Sinds de Waterwet zijn normen voor wateroverlast juridisch verankerd in de provinciale waterverordeningen (soms geïntegreerd in omgevingsverordeningen). Er zijn in het algemeen normen onderscheiden voor vijf vormen van grondgebruik. De kans op wateroverlast door inundatie vanuit het oppervlaktewater is sinds 2015 verminderd tot een maatschappelijk acceptabel niveau.

Hoe kunnen we er voor zorgen dat er voldoende ruimte en aandacht is voor waterberging? In welke plannen kunnen hierover afspraken worden vastgelegd en welke waarde hebben deze afspraken?

In de regionale waterplannen van de provincies en waterbeheerplannen van de waterschappen is aangegeven hoe voldaan wordt aan de normen voor wateroverlast. Deze normen vloeien voort uit de provinciale verordeningen.

Een hoge grondwaterstand kan leiden tot overlast en zelfs tot schade. Bijvoorbeeld in de vorm van natte kelders en kruipruimten. Bij grondwateroverlastproblemen is het van belang onderscheid te maken tussen verschillende oorzaken. Dit is van belang om antwoord te kunnen geven op de vraag wie verantwoordelijk kan worden gehouden voor de grondwateroverlast.

De jaarlijkse neerslag in Nederland neemt toe. De regenval kan leiden tot wateroverlast en uiteindelijk zelfs tot schade. Het water kan vanaf de openbare weg de woning in lopen, maar ook kan water via de leidingen (particulier riool) een woning instromen. Dit onderscheid is van belang voor de vraag hoe de verantwoordelijkheden en zorgplichten zijn verdeeld voor gemeenten en burgers.